Nissan Micra 1.3 CVT - Seat Arosa 1.4 AUT
Αυτονόητες εφαρμογές
H οδήγηση στις κυκλοφοριακές συνθήκες των μεγάλων πόλεων απαιτεί συνεχή
εγρήγορση και πολύ απέχει από το να χαρακτηριστεί... απολαυστική. Σε
τέτοιου είδους «εχθρικό» περιβάλλον, η χρήση αυτοκινήτων με όσο γίνεται
λιγότερες απαιτήσεις από τον οδηγό τους δεν μπορεί παρά να είναι αυτονόητη.
ΥΠΟ AYTO TO ΠΡΙΣΜΑ, αυτονόητη είναι και η σύγκριση της «αυτόματης» έκδοσης
του νεοφερμένου Σέατ Αρόζα και του Νισάν Μίκρα CVT.
H εφαρμογή της αυτόματης μετάδοσης σε αυτοκίνητα που προορίζονται ?κυρίως?
για διαδρομές εντός των αστικών τειχών υπόκειται μέχρι σήμερα σε
περιορισμούς που άπτονται του κόστους κατασκευής και χρήσης.
H εξέλιξη ωστόσο των αυτόματων κιβωτίων επιτρέπει στους κατασκευαστές να
παρουσιάζουν αξιόλογες εκδόσεις αυτοκινήτων πόλης, που μπορούν να
επωμισθούν ένα μεγάλο μέρος των καθηκόντων του οδηγού, επιτρέποντάς του
αφενός να μένει πιο ξεκούραστος κι αφετέρου να συγκεντρώνεται περισσότερο
στην πέριξ κυκλοφορία.
Εν προκειμένω, το ιαπωνικό αυτοκίνητο, παρότι αποτελεί κατεστημένο έχοντας
ήδη τέσσερα χρόνια ζωής στην πλάτη του, προσεγγίζει το στόχο με πιο
αντισυμβατικό τρόπο, υιοθετώντας τη λύση του αυτόματου κιβωτίου συνεχώς
μεταβαλλόμενης σχέσης.
Στον αντίποδα, το Αρόζα εφοδιάζεται με ένα «κλασικό» αυτόματο κιβώτιο, το
οποίο σχεδιάστηκε από τους μηχανικούς του γκρουπ ειδικά για το ισπανικό
μίνι και για το Πόλο.
«Μεταδοτικές» ασθένειες?
?δεν υφίστανται, καθώς τα δύο συστήματα ανταποκρίνονται με διαφορετικό αλλά
εξίσου αποτελεσματικό τρόπο στις βουλές του οδηγού:
Στο Νισάν η κίνηση μεταδίδεται στους μπροστινούς τροχούς μέσω ενός κιβωτίου
που αποτελείται από δύο τροχαλίες μεταβλητού διαμετρήματος, οι οποίες
συνδέονται με έναν τραπεζοειδή ιμάντα. Κατά την επιτάχυνση η διάμετρος του
ιμάντα μεταβάλλεται, η τελική σχέση μακραίνει συνεχώς και ο οδηγός
αποκομίζει την εντύπωση ότι οδηγεί... σκούτερ, με τις στροφές του κινητήρα
να μένουν (σχεδόν) σταθερές.
Το Αρόζα ακολουθεί την πεπατημένη, εφοδιασμένο με συμβατικό κιβώτιο
τεσσάρων σχέσεων, το οποίο δεν αφήνει παράπονα με τη λειτουργία του,
περνώντας από τη μία ταχύτητα στην άλλη με άμεσο, αλλά καθόλου απότομο
τρόπο. O χρήστης έχει τη δυνατότητα να το χειριστεί και με το χέρι,
προκειμένου να οδηγήσει γρήγορα ή να απεμπλακεί από δύσκολες καταστάσεις.
Για να πετύχει το ίδιο, ο οδηγός του Μίκρα μπορεί να μετακινήσει τον
επιλογέα στη θέση «Ds» (ντράιβ σπορ), η οποία διατηρεί την υψηλότερη δυνατή
σχέση, ακόμη και όταν το γκάζι δεν είναι πατημένο.
Στην πράξη η επιλογή του σπορ προγράμματος βγάζει τον οδηγό ασπροπρόσωπο
στις περισσότερες περιπτώσεις. H μόνη σοβαρή μας ένσταση αφορά το
φρενάρισμα σε ολισθηρές επιφάνειες, οπότε το ?απευκταίο βεβαίως?
μπλοκάρισμα των τροχών ρίχνει σε μηδενικά επίπεδα τις στροφές. Όταν ο
οδηγός μειώσει την πίεση στο πεντάλ του φρένου και οι τροχοί σταματήσουν να
ολισθαίνουν, οι στροφές του κινητήρα δεν επανέρχονται στο προηγούμενο υψηλό
επίπεδο, ώστε να υποβοηθηθεί η επιβράδυνση. Για να συμβεί αυτό, χρειάζεται
να πατηθεί εκ νέου το γκάζι!
Το? κυτίον της Πανδώρας
Όσοι βλέπουν έτσι το μηχανικό κιβώτιο ταχυτήτων, αυτοί δηλαδή που θεωρούν
τις χειροκίνητες αλλαγές ?και ιδιαίτερα τις αλλεπάλληλες από... πρώτη σε
δευτέρα? ως μπελά, από τον οποίο πολύ θα ήθελαν να απαλλαγούν, θα βρουν στα
δύο αυτοκίνητα της δοκιμής (εντάξει, όχι... και στα δύο) έναν πολύτιμο
φίλο. Αλλωστε, τα όποια πλεονεκτήματα (όλο και πιο... θεωρητικά, μετά την
εξέλιξη της αυτόματης μετάδοσης) των μηχανικών κιβωτίων δεν αφορούν τις
κυκλοφοριακές συνθήκες της πόλης. Όλα, πλην ενός: η αυξημένη κατανάλωση
βενζίνης των αυτόματων αυτοκινήτων αναστέλλει τη γενίκευση της εφαρμογής
τους σε οχήματα που προορίζονται κυρίως για χρήση πόλης. Ωστόσο, τα δύο
«μικρά» (και ιδιαίτερα... το Μίκρα) της δοκιμής μας αποδεικνύονται αρκετά
οικονομικά...
Πολύ περισσότερο, αν ληφθεί υπ? όψιν ο κυλινδρισμός των κινητήρων τους.
Σε ό,τι αφορά τις επιδόσεις όμως, το Μίκρα παίρνει καθαρά «κεφάλι», κάτι
που είναι αναμενόμενο λόγω της διαφοράς που παρουσιάζουν οι τιμές
ιπποδύναμης των δύο κινητήρων: αυτός των 1.400 κ.εκ. που δίνει ζωή στο
Αρόζα διακρίνεται μεν για την ελαστικότητά του (11,8kg.m/2.800σ.α.λ.), η
δύναμη του (60 ίπποι/4.700 σ.α.λ.) όμως μόλις που επαρκεί για να κινήσει με
αξιοπρέπεια το αμάξωμα των ούτε λίγο, ούτε πολύ 900 κιλών.
Αντίθετα, ο κινητήρας των 1.300κ.εκ. της Νισάν διαθέτει αρκετή? ρώμη (75
ίπποι/6.000σ.α.λ.), ώστε αφενός να μην προδίδει την υστέρηση του σε ροπή
(10,5 Kg.m/4000 σ.α.λ.) αφετέρου να χαρίζει ικανοποιητικές επιδόσεις στο
Μίκρα.
Πιο συγκεκριμένα, το ιαπωνικό αυτοκίνητο φθάνει από στάση τα 100 χλμ./ώρα
σε 13,7 δευτερόλεπτα, ενώ το Αρόζα χρειάζεται 18. Ανάλογες είναι οι
διαφορές και στις επιταχύνσεις εν κινήσει, με το Μίκρα να θέλει μόλις 4,8??
για τα 50-80 χλμ./ώρα και 7,7?? για τα 80-110 και το Αρόζα να παρακολουθεί
από απόσταση (6,3?? και 10,6?? οι αντίστοιχες τιμές).
Θα πρέπει πάντως να σημειωθεί ότι το Νισάν δεν «εξαργυρώνει» απόλυτα τις
επιδόσεις του σε διαδρομές εκτός πόλης σε σχέση με το Σέατ. Το τελευταίο
προσφέρει αίσθηση μεγαλύτερου αυτοκινήτου, όντας και αρκετά πιο αθόρυβο στο
ταξίδι. Σημαντικό μερίδιο στον περιορισμό του θορύβου έχει ασφαλώς το
σύγχρονο και καλοσχεδιασμένο (Cx 0,32) αμάξωμά του, που αποτελεί σαφές
σημείο υπεροχής έναντι του Μίκρα. Τέσσερα χρόνια μετά το 1993, το τότε
«αυτοκίνητο της χρονιάς» είναι λογικό να δείχνει πιο ευάλωτο απέναντι στον
ανταγωνισμό.
Βίοι Παράλληλοι
Τα δύο αυτοκίνητα δεν έχουν να επιδείξουν εξεζητημένες λύσεις στην
αρχιτεκτονική των αναρτήσεών τους. Οι μπροστινές τους αναρτήσεις
περιλαμβάνουν γόνατα Μακφέρσον, ψαλίδια και αντιστρεπτικές ράβδους, ενώ
πίσω το μεν Νισάν έχει άκαμπτο άξονα, υστερούντες βραχίονες, ράβδο Πανάρ
και αντιστρεπτική, το δε Σέατ διαθέτει ημιάκαμπτο άξονα.
Επί... ασφαλτοτάπητος, τα δύο συστήματα λειτουργούν αποτελεσματικά, με το
Αρόζα να έχει υψηλότερα όρια πρόσφυσης, αλλά κι ελαφρώς πιο τονισμένες
αντιδράσεις πέρα από αυτά. Το Μίκρα, παίρνει μεγαλύτερες κλίσεις,
υποστρέφει νωρίτερα, είναι όμως λίγο πιο προοδευτικό από το ισπανικό μίνι.
H άνεση της ανάρτησης είναι καλή και στα δύο αυτοκίνητα ενώ τα (υδραυλικά)
συστήματα διεύθυνσης κινούνται στο μέσο όρο από άποψη αίσθησης και
ακρίβειας. Τα φρένα είναι επαρκή για το χαρακτήρα τους, με αυτά του Αρόζα
να έχουν καλύτερη αίσθηση, στα σημεία.
Σε ό,τι αφορά την ευκολία χειρισμών στην κίνηση και το παρκάρισμα θα πρέπει
να δοθεί προβάδισμα στο Σέατ, καθώς αρκεί ο οδηγός να απελευθερώσει το
φρένο και το αυτοκίνητο αρχίζει να κινείται.
Αντίθετα, στο Μίκρα η ενεργοποίηση του ηλεκτρομαγνητικού συμπλέκτη
προϋποθέτει πάτημα του γκαζιού, πράγμα που μπορεί να δυσκολέψει τους
αρχάριους και να δυσαρεστήσει τους... ράθυμους.
Πόλο(ς)? έλξης
Το εσωτερικό του Αρόζα έλκει την καταγωγή του από το Πόλο (και το Ιμπίθα),
πράγμα που υπογραμμίζει την πρόθεση των σχεδιαστών του να δημιουργήσουν ένα
αυτοκίνητο πόλης με ποιοτικές αναφορές στη μεγαλύτερη (B) κατηγορία. Το
εσωτερικό του ισπανικού «μίνι» δημιουργεί όντως την εντύπωση μεγαλύτερου
αυτοκινήτου χάρη στο μεγάλο πλάτος και το ύψος της καμπίνας, σημεία στα
οποία υπερέχει καθαρά έναντι του Μίκρα. Παρότι το αμάξωμά του είναι 16
εκατοστά κοντύτερο από αυτό του Νισάν, το μεταξόνιό του είναι μόλις 4
εκατοστά μικρότερο. Έτσι, τα δύο αυτοκίνητα προσφέρουν στην πράξη ομοίως
επαρκείς χώρους για τα πόδια των επιβατών. Τουλάχιστον στα εμπρός
καθίσματα, αφού πίσω τα πράγματα είναι εξίσου... στριμωγμένα.
Το Μίκρα πάντως διαθέτει αισθητά μεγαλύτερο χώρο αποσκευών, με 206 λίτρα.
Τα Σέατ, με μόλις 130 λίτρα χώρο... αποσκευής, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί
ως «Πόλο-πόλης». Στο Αρόζα η θέση οδήγησης ενδείκνυται για... ανασφαλείς,
καθώς είναι χαμηλά τοποθετημένη και «προστατεύεται» από ένα ταμπλό σεβαστών
διαστάσεων και συγχρόνως φιλικό, με σωστά τοποθετημένα όργανα ελέγχου κι
εργονομικά χειριστήρια. Οι καλές εντυπώσεις συμπληρώνονται από την ποιοτική
αίσθηση που αποπνέουν τα υλικά και το φινίρισμα.
Εξίσου καλοφτιαγμένο είναι και το εσωτερικό του Μίκρα. O οδηγός κάθεται
ψηλά, έχοντας καλή ορατότητα κι εύκολη πρόσβαση στα εργονομικά χειριστήρια.
Σχεδιαστικά πάντως το εσωτερικό του έχει αρχίσει να δείχνει τα χρόνια του
και, χωρίς να φαντάζει παρωχημένο, δεν έχει τη φρεσκάδα που αποζητά το
«τάργκετ γκρουπ» στο οποίο απευθύνεται.
Το Αρόζα, δίχως να διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας με το διάκοσμό του, δείχνει
λιγότερο συντηρητικό. H βαμμένη λαμαρίνα στις εσωτερικές επιφάνειες των
θυρών φροντίζει για τις απαραίτητες «νεανικές» νύξεις, ενώ οι ίδιες οι
πόρτες είναι τεράστιες, επιτείνοντας τη στιβαρή οπτική εντύπωση που δίνει
το αμάξωμα. Το μέγεθος τους όμως αποτελεί πρόβλημα όταν ο οδηγός έχει
τοποθετημένο πολύ μπροστά το κάθισμά του, αφού χρειάζεται να ανοίξει
εντελώς την πόρτα του για να βγει.
Ένα πρόβλημα-Δύο λύσεις
Εκ πρώτης όψεως το δίλημμα της εκλογής ενός εκ των δύο μονομάχων δε
δείχνει... ό,τι πρέπει για αναποφάσιστους. Ωστόσο, μια δεύτερη «ανάγνωση»
του γρίφου βοηθά να βγουν κάποια ασφαλή συμπεράσματα για τις πρωτιές σε
επιμέρους τομείς. Έχουμε λοιπόν και...λέμε:
Το Νισάν Μίκρα CVT είναι μία τίμια πρόταση μικρού αυτοκινήτου, με έμφαση
στην οικονομική λειτουργία, δυνατό κινητήρα που επαρκεί για διαδρομές πέριξ
(αλλά και μακρόθεν) του άστεως και προσεγμένη ποιότητα κατασκευής. Το πιο
μεγάλο εμπόδιο στις φιλοδοξίες του είναι η κάπως ξεπερασμένη εμφάνιση του
αμαξώματος, αλλά και του εσωτερικού του.
Το Σέατ Αρόζα στην προσπάθεια? εκπόρθησης της κατηγορίας δε θέλγει βεβαίως
με την απόδοση του κινητήρα του, έχει όμως σαν ατού τη σύγχρονη σχεδίαση
που κοιτά με... αυθάδεια προς τα πάνω (στη μεγαλύτερη κατηγορία). Επίσης
είναι καλοφτιαγμένο, με μπόλικους για τον όγκο του χώρους και τον αέρα του
καινούριου στις (...λίγες πάντως)
αποσκευές του.
Και τα δύο αποτελούν αξιόλογες εναλλακτικές προτάσεις στο καθημερινό
κυκλοφοριακό χάος. Τόσο αξιόλογες, που ίσως πάψουν στο μέλλον να είναι
εναλλακτικές. Τα σκυθρωπά πρόσωπα του μποτιλιαρίσματος οσονούπω
εκλείπουν!_4Τ
ΝΙΣΑΝ MICRA
ΥΠΕΡ
Εύστροφος κινητήρας με επαρκή αποθέματα δύναμης
Καλή ποιότητα κατασκευής
Περιορισμένη κατανάλωση
KATA
Συντηρητική σχεδίαση
Ανεπάρκεια του CVT σε ακραίες καταστάσεις
SEAT AROSA
ΥΠΕΡ
Καλοσχεδιασμένο αμάξωμα κι εσωτερικοί χώροι
Αίσθηση μεγαλύτερου αυτοκινήτου
Ομοιογενής συνδυασμός κινητήρα-αυτόματου κιβωτίου
Χαμηλή στάθμη θορύβου
KATA
Ανεπαρκής χώρος αποσκευών
Όσοι βλέπουν το μηχανικό κιβώτιο ταχυτήτων σαν το... κουτί της Πανδώρας,
αυτοί δηλαδή που θεωρούν τις χειροκίνητες αλλαγές ?και ιδιαίτερα τις
αλλεπάλληλες από... πρώτη σε δευτέρα? σαν μπελά, από τον οποίο πολύ θα
ήθελαν να απαλλαγούν, θα βρουν στα δύο αυτοκίνητα της δοκιμής έναν πολύτιμο
φίλο.